حسد

بسم الله الرحمن الرحیم

حسد

حسد، از رذایل اخلاقی ، گناهان کبیره و به معنای آرزویِ زوال نعمت‌ها و داشته های دیگران می‌باشد.

حسد ناخشنودی از موفقیت کسی و زوال نعمت او را تمنا کردن است. 

در آیه ۳۲ سوره نساء به مؤمنان فرمان داده شده است تا به آنچه خدا بهره شان ساخته راضی باشند و آنچه را خداوند به دیگران داده طلب نکنند. نتیجه این آیه این است که هر کس چنین نباشد، به حسادت درمی افتد.

حسد از صفات بسیار زشت و از خطرناک‌ترین و بزرگ‌ترین گناهان و نخستین گناهی است که در آسمان ها ابلیس و در زمین قابیل مرتکب آن گردیده و بر اثر ابتلای به آن برادرش (هابیل) را کشت.

بنابر تصریح گروهی، حسد در صورتی که در گفتار یا کردار بروز کند، گناه کبیره به شمار رفته و حرام است و صرف خطور آن در قلب بدون ترتّب اثری بر آن، حرام نمی‌باشد.(الدروس الشرعیة ج۲، مفاتیح الشرائع ج۲، ص۲۵. الدرر النجفیة ج۳، ص۱۴۹-۱۵۰. جواهر الکلام ج۴۱، ص۵۲-۵۳)

بررسی کامل حسد از منظر قرآن و عترت